حضرت امام صادق(ع) فرموده: هرکس بوسیله خواندن زیارت عاشورا، جدم حسین(ع) را زیارت کند " چه از راه دور یا نزدیک" به خدا قسم خداوند هر حاجت مادی و معنوی داشته باشد به او می دهد.

چند نکته در رابطه با این حدیث قابل ذکر می باشد:

اول اینکه گوینده مطلب یک امام معصوم است، بنابراین خیلی قابل اهمیت می باشد.

دوم اینکه امام معصوم قسم می خورد که این تأکیدی براینکه حتماٌ حاجت این شخص را خداوند خواهد داد.

سوم اینکه می توان در صورتی که امکان نداشته باشد از نزدیک امام حسین(ع) را بوسیله خواندن زیارت عاشورا زیارت کند، از راه دور این کار را انجام دهد.

چهارم اینکه حاجات مادی و معنوی بوسیله این زیارت توسط خداوند برآورده می گردد. 

برای رسیدن به مقام قرب الهی نیز وسائل گوناگون وجود دارد ولی وسیله مطمئن، راحت، سریع و ... برای رسیدن به خداوند عشق به امام حسین(ع) می باشد.با عشق و ارادت به سالار شهیدان کربلا می توان سریعتر و مطمئن به هدف رسید.

   برای رسیدن به محبت و عشق و علاقه امام حسین(ع) نیز راههای گوناگون وجود دارد ولی راهی که سریعتر انسان می تواند بوسیله آن به بارگاه امام حسین(ع) راه یابد، و جزو شیفتگان و عشاق سیدالشهداء گردد، از طریق خواندن زیارت عاشورا و خصوصاٌ مداومت به خواندن این زیارت شریف می باشد.   

دلایل مختلفی برای اثبات این ادعا وجود دارد که عبارتند از :

1- زیارت عاشورا از احادیث قدسی می باشد. روایت صفوان در مورد زیارت عاشورا بیان کننده این امر است که جبرئیل امین این زیارت را از طریق خداوند متعال برای پیامبر(ص) قرائت نمود و این زیارت از طریق معصومین به امام باقر(ع) رسید و از طریق این امام معصوم به دست شیعیان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت(ع) رسیده است.

2- ائمه ما شیعیان خصوصاٌ امام زمان(ع) تأکید به خواندن و مداومت به خواندن این زیارت شریف داشته اند، چنانچه در ملاقاتی که سید رشتی با امام زمان(ع) داشته اند، امام زمان به سید رشتی می فرمایند: که چرا عاشورا نمی خوانید و بعد سه بار می فرمایند عاشورا، عاشورا، عاشورا.(مفاتیح الجنان- شیخ عباس قمی)

3- علماء وبزرگان ما نیز برخواندن عاشورا و مداومت به آن تأکیدفراوان داشته اند و خود نیز این کار را انجام می داده اند و یکی از علل موفقیت اکثر بزرگان و علماء خواندن زیارت عاشورا بوده است.

    چه بسیار زیبا است که انسان در هر زوز صبح 5 دقیقه از وقت خود را برای سالار شهیدان و زیارت عاشورا قرار دهد. چه صبح و روز زیبائی خواهد بود روزی که با نام و یاد عزیز زهرا(س) شروع شود.

   مطمئن باشید که امام حسین(ع) جواب سلام شما را می دهد. فقط باید دل را پاک کرد تا جواب سلام امام را شنید و یقین داشته باشید که جواب سلام را امام حسین(ع) می دهد، چون جواب سلام واجب است و امام معصوم محال است ترک واجب نماید. فقط باید گوش ما شنوا و لایق شنیدن جواب سلام ایشان باشد

 روزنامه لندنی “الحیات” (alhayat) به نقل از دیپلمات هایی در تهران گزارش داد “باراک اوباما” رئیس جمهور آمریکا پس از آنکه “حسن روحانی” رئیس جمهور ایران دولت خود را تشکیل داد نامه ای به رهبر ایران نوشت و ابراز امیدواری کرد که صفحه ای جدید در تاریخ دو کشور باز شود.

بنابراین گزارش سلطان عمان “سلطان قابوس بن سعید” در سفر خود به تهران نامه ای از سوی اوباما به همراه آورد که دارای چهار محور اساسی می باشد:

- تقدیر دولت آمریکا از اجرای موفق انتخابات ریاست جمهوری گذشته

- آمادگی آمریکا برای کاهش تحریم های اقتصادی بر ایران

- ضرورت همکاری مثبت ایران در مذاکرات هسته ای، به گونه ای که با برداشتن گام های عملی اعتماد جامعه جهانی را باز یابد

- آمادگی واشنگتن برای آغاز مذاکرات مستقیم با تهران.

الحیات همچنین نوشت: «مسئولین ایرانی با ملاقات طرف های آمریکایی خود در حاشیه نشست های سازمان ملل در نیویورک مخالفتی ندارند، به شرط اینکه نتایج مثبتی داشته باشد، ممانعت آمریکا از حمله نظامی به سوریه می تواند اشاره مثبتی برای نشان دادن حسن نیت آمریکایی ها باشد.»

“محمد جواد ظریف” وزیر خارجه ایران نیز پس از بازگشت از بغداد گفت: «ایران و آمریکا از طریق نامه بارها با هم در ارتباط بوده اند، ولی برنامه ای برای دیدار مستقیم وجود ندارد.»

این روزنامه لندنی افزود: «ظریف می خواهد قبل از سفر به نیویورک و شرکت در نشست های سالانه سازمان ملل، موضع آمریکایی ها را بسنجد، به ویژه اینکه “نوری المالکی” نخست وزیر عراق از طریق سفیر آمریکا در بغداد به دولت اوباما پیام داده بود که ایرانی ها مایل به ایجاد صفحه ای جدید با طرف آمریکایی می باشند.»

حال باید دید که با وجود تلاش های سلطان قابوس و نوری المالکی برای نزدیک کردن روابط میان تهران و واشنگتن، آمریکایی ها برای جلب اعتماد ایرانی ها و جبران ظلم و ستم ها و حمایت از دیکتاتورها و ضایع کردن حقوق مردم، چه می کنند.

انار و کلم خاصیت فعال بر روی سرطان پروستات دارد.
بر اساس این گزارش، براساس چندین مطالعه انجام شده توسط محققین آمریکایی خاصیت ضدسرطانی این مواد مشخص شده و به کمک یک رژیم سرشار از این مواد که حاوی مواد آنتی اکسیدان هستند تا ۸۷ درصد خطر ابتلا به سرطان پروستات را کاهش داد.
بنابراین گزارش، همچنین این مواد خاصیت حفاظتی داشته بیشتر محققان آزمایشات گوناگونی را با عصاره این مواد بر روی موش های نر به عمل آورده بودند و نتیجه گرفتند که با کمک آنها می توان خطر سرطان پروستات را تا میزان قابل توجهی کاهش داد.

عرق کاکوتی: ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم درناراحتی های گوارشی ،ضد اسهال ،مقوی معده ،خلط آور.
بهار نارنچ : معطر ، مقوی اعصاب و قلب ، آرام بخش ، ضد نفخ .
زیره سبز  :  ضد چاقی ، چربی ، تنگی نفس ، باد شکن ، هضم غذا ، زیاد کننده شیر مادران .
نسترن : تقویت قلب و اعصاب ، رفع سردی ، دفع کرم روده ، درد معده ، سنگ کلیه و اسهال .
عرق زینان:ضد نفخ ،درمان سوء هاضمه، ضد تهوع ،خلط آور، مدر، ضد کرم ،ضد اسپاسم، رفع ترشی معده.
عرق مخلوط زیره:نیرو دهنده، ضد نفخ ،مقوی معده، درمان سوئ هاضمه، اشتهاآور ،افزایش دهنده شیر.
شیرین بیان : طعم و طرز مصرف عرق شیرین بیان از پودر و عصاره آن  بهتر است.
عرق کلپوره:مقوی ،رفع سردرد، درمان ضعف عمل دستگاه گوارش، رفع ناراحتی های هاضمه ودل درد ،رفع درد ناحیه قلب ،تب بر.
کرفس : درد شکم ، تنگی نفس ، تقویت کننده معده .
عرق اسطو خودوس:معطر، مقوی ،آرام بخش ،خواب آور ملایم،  ازبین برنده نفخ واسهال ،کاهش دهنده سرفه ،مدر.
عرق رازیانه :مدر، ضد اسپهاسم عضلات ،ضد نفخ، مقوی قلب مقوی معده درمان سوء هاضمه خلط آورافزایش دهنده شیر.
آویشن : هاضم غذا ، محرک قوای رئیسه ، ضد درد عادت ماهانه .
شاتره : سردی ، مقوی ، تقویت کننده پوست ،آرام بخش، ضد خارش ، اشتها آور، صفرا بر برخی غدد سلطانی با نشاء اپی تیلوم .
شربت سکنجبین:رفع عطش وگرما زدگی، دارای خواص سرکه ی سیب.
عرق شنبلیله:نیرو دهنده، رفع کم خونی ،ضد دیابت ،کاهش دهنده قند خون.
شوید : انو اع چربی بدن  – هضم غذا طعم دهنده، معطر، نیرو دهنده ،هضم کننده، مقوی معده، افزایش دهنده شیر، درمان سوء هاضمه به ویژه کودکان ،رفع استفراغ ،مسکن ،مدر ،کاهش دهنده چربی خون.
آبلیمو:چاشنی ، سرشاراز ویتامین ث ،ضداسکوربوت، ضدعفونی کننده.
گلاب : مقوی اعصاب و قلب – پوست – نیکو ی رخسا ر .
بیدمشک: تقویت کننده قلب و معده ، ملین آرامبخش و خونساز است ضد سر درد و دردهای عضلانی .
شربت توت فرنگی:سرشار از ویتامین ث ،حاوی کلسیم وویتامین آ .
نعنا: باد شکن معالج بواسیر ،پیچ شکم ،  رفع اسهال و استفراغ معده .
کاسنی : سردی مقوی معده ،  تب بر ، بیماری های کبدی و کلیوی .
عرق ختمی:نرم کننده مخاط ها وداوای بیماریهای ریوی،  سینه سرفه وگلو، رفع تحریکات جلدی.
عرق چهار گیاه:ضد نفخ، رفع سوء هاضمه ،بادشکن، ضد دل پیچه ،مقوی معده ،رفع اسهال های عادی.
بید : اثر قاطع  ولی کند بر تبهای مداوم دارد و خواب آور ،  آرامش بخش ، رماتیسم، ضد یرقان .
برگ گردو : درمان درد مفاصل ، ضد دیابت  ( قند ) .
بابونه : صفرا بر – مدر – بادشکن – اشتها آور – قاعده آور.
پونه : ضد سرما خوردگی ، سرفه ،عفونت .
خارشتر : طبیعت سرد دارد مدر قوی، تصفیه خون و کبد ، سنگ کلیه و مثانه و سیاه سرفه .
عرق گشنیز:طعم دهنده، ضد اسپاسم، ضد نفخ، بادشکن.
عرق زیره سیاه:معطر، طعم دهنده، ضد نفخ ،ضداسپاسم، ضدمیکرب، قابض ،رفع قلنج نفخی کودکان.
بو مادران : درد شکم،  بواسیر، ضد عفونت ، سرماخوردگی .
گزنه : ضد قند ، درمان بالا رفتن فشار خون ، کبد ، چربی خون و کلسترول.
عرق دارچین زنجبیل:معطر ،طعم دهنده ،محرک ،بادشکن ،مغذی ،ضد تهوع واسپاسم.
 گل گاو زبان:مقوی ، نیکوی  رخسار، اعصاب و روان تنگی نفس، نشاط آور ، کلیه و مثانه .زبان : مرزه : درمان نقرس  ،  اسهال  ، قلنج ،  مقوی نیروی هاضمه ، نرمی استخوان .
برگ چنار : بسیار سرد ،  تب بر ، معالج تنگی نفس ، چاق کننده  ، اعصاب و رعشه .
چهار عرق گرم : تقویت کننده ، مفید به حال مسرودین ، هضم غذا  ناراحتیهای معده و شکم .
تارونه :یسیار آرام بخش ، مسکن اعصاب ، درد مفاصل ، خواب آور

این گیاه که به زبان هندی اکاس بیل نامیده می شود گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یکساله و دارای ساقه های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و رنگ ساقه تقریبا کرم مایل به قرمز است این گیاه بصورت انگل بر روی گیاهان بسر میبرد و بر آن ها میپیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می باشند.

این گیاه در بسیاری از نقاط روی زمین موجود است و در دامنه کوه ها تا ارتفاع دو هزار متری نیز مشاهده می گردد. اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده میکرده اند دانه آن از دانه خردل ریزتر و قرمز مایل به زرد است طعم این گیاه تلخ و تند است.

طبیعت این گیاه گرم و خشک است از این گیاه به عنوان مسهل در بیماری هایی مانند لقوه و خواب رفتن اعضاء بدن و دردهای مفصلی استفاده می شود. برای معالجه سردردهای مزمن سودادی مزاج که همراه با ناراحتی های فکر می باشد روزی دو مثقال از پودر خشک شده این گیاه را در یک لیوان شیر بخیسانند و با هفتاد و پنج گرم سکنجبین بخورند و مدت هفت روز این عمل را انجام دهند. علاوه بر معالجه سردرد مذکور برای ناراحتی هایی از قبیل مالیخولیا (نوعی بیماری روانی است که مقدمه جنون بوده وشخص مبتلا به آن مرتب خیالات بدو ناپسند می کند) مانیا (نوعی جنون است که بیمار به دیگران حمله میکند و آزار می رساند) و خفقان نیز بسیار نافع است. برای مداوای این ناراحتی ها افتیمون را با برابر آن افسنطین مخلوط و میجوشانند و آب مطبوخ را پس از صاف کردن میل می نمایند در معالجه جنون میتوان ۲۵ گرم افتیمون را کوبیده و با ۲۵ گرم سکنجبین مخلوط نموده و به بیمار بخورانند و این عمل را هفته ای یکبار ادامه دهند.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، یکی از بزرگان طب سنتی بنام طلا طلی در مجربات خود نوشته که به صدها نفر از افراد مبتلا به جنون و وسواس و مالیخولیا و مانیا مخلوطی از افتیمون و افسطین و برگ حنظل داده شد و شفا یافتند. افرادیکه به کابوس مبتلا می شوند با خوردن افتیمون این حالت از آنان زایل میگردد اینگونه افراد بهتر است افتیمون را با مقداری گل قند مصرف نمایند. نوشته اند اگر با آبی که افتیمون در آن جوشیده شده غده سرطانی زخم شده را شستشو دهند و مقداری هم از آب دارو به بیمار بخورانند تا حدودی از پیشرفت آن جلوگیری میشود.

افتیمون را نباید زیاد بجوشانند چون زیاد جوشاندن از خواص داروئی آن کم میکند.

بلکه مقداری بیشتر از حالت دم کردن بجوشد که مواد داروئی وارد آب شوند کافی است مقدار خوراک از برگ خشک شده حنظل پنج تا هفت گرم است که همواره افتیمون و افسطین به بیمار مالیخولیائی داده می شود.

یک متخصص تغذیه گفت: آویشن برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی‌خوابی مفید است.

مرتضی صفوی در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس افزود: آویشن یک گیاه کوهستانی و معطر است و طبیعت گرم و خشک دارد.

وی گفت: آویشن تازه عطر و بوی بیشتری نسبت به خشک آن دارد و برای تقویت اعصاب، درمان افسردگی، خستگی و بی‌خوابی مفید است و فشار خون و چربی خون را کاهش می‌دهد.

این متخصص تغذیه اضافه کرد: آویشن ضد میکروب، ضد قارچ، ضد التهاب و ضد احتقان است.

صفوی گفت: از آویشن برای رفع تنگی نفس، برنشیت، سرفه، سردرد، سرگیجه، سوء هاضمه استفاده می‌شود.

آنغوزه (Heracleum. faetide) که با عنوان انجدان نیز یاد می شود. گیاهی است به ارتفاع ۲ تا ۲/۵ متر دارای ریشه زخیم و محتوی شیره شیری رنگ با بوی قوی. ساقه آن ضخیم و استوانه ای و گلهای آن زرد رنگ است. برای بدست آوردن آنغوزه که صمغ این گیاه است گیاه را از حد فاصل ریشه و ساقه قطع می کنند شیره ای که از محل قطع خارج می شود آنغوزه نام دارد که مصرف پزشکی و درمانی دارد. این گیاه در خراسان به اسمی خورکما – آنگوزاکما – کورن کما نامیده می شود.گیاه آنغوزه دو نوع بوده که این نوع آن خوشبو و نوعی دیگر بد بو می باشد و نوع بدبوی آن در ایران پرورش می یابد و مصرف درمانی دارد. صمغی که از این گیاه بدست می آید احمقی را زایل و ذهن را نیکو و حافظه را بسیار می کند.

خواص آنغوزه

بوی دهان را برطرف و داخل آنرا ضدعفونی کرده، قدرت هاضمه را زیاد و دستگاه گوارش را تقویت و رطوبات بلغمی را نقصان داده و شیر مادران شیرده را بسیار و قوای جنسی را تقویت نموده و چون رطوبات اطراف معده را جذب می نماید معده را قدری خشن می سازد که این عمل برای افرادیکه رخاء معده دارند نیکو بود. مقدار خوراک آن نیم مثقال یا ۲/۵ گرم است که در آب گرم حل کرده میل می نمایند. طبیعت آنغوزه گرم و خشک است.
چنانچه زنی پس از اتمام عادت ماهانه مدت یک هفته روزی نیم مثقال از صمغ آنغوزه میل نماید از باردار شدن آن بطور موقت و گاهی بطور دائم جلوگیری می کند.

غربی ها این صمغ را تصفیه و بوی آنرا از بین می برند اما این عمل مقداری از خواص آنرا زایل ساخته و اثر درمانی آنرا نقصان می دهد. افرادیکه زخم معده دارند در خوردن این صمغ مجاز نیستند مگر به دستور پزشک و مقدار کمتری.

بهمن، ریشه گیاهی است علفی و خودرو که در نواحی کوهستانی میروید. این ریشه قدری شبیه است به زردک و کمی از آن سخت تر و هموارتر و غیرصاف و معطر میباشد. اندازه این گیاه معمولا حدود چهل تا پنجاه سانتیمتر می باشد و برگهای آن شبیه است به برگ آلوبخارا و خاردار است.

قسمت زیر زمینی یعنی ریشه این گیاه مصرف درمانی دارد و این ریشه خود دو نوع است یکی سفید و دیگری سرخ رنگ و هر دو خواص مشابه دارند با این تفاوت که نوع سرخرنگ آن قوی تر است. ریشه این گیاه معمولاً در ماه تیر قابل استفاده می گردد.

طبیعت این دارو (بهمن) گرم و خشک بوده داروئی است مقوی قوای تناسلی و مقوی قلب و برای افرادیکه به ضعف قلب مبتلا هستند مفید می باشد ضمناً از بین برنده نفخ و ذوب کننده اخلاط بلغمی بوده و برای خفقان و سنگ کلیه و سنگهای مجاری ادراری و یرقان ویروسی بسیار مفید است. روی هم رفته برای افرادیکه مزاج های سرد و مرطوب دارند بسیار سودمند می باشد. اگر این دارو را پودر کرده با عسل و مختصری نمک طعام مخلوط نموده و بر چهره ضماد نمایند جریان خون را در مویرگ های پوست صورت زیاد کرده و رنگ چهره را نیکو می کند.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، زنهایی که در رحمشان ترشحات زیادتر از حالت طبیعی دارند چنانچه این دارو را جوشانده با مقداری زعفران مخلوط و در رحم تنقیه نمایید رطوبات زیادی را از بین برده و رحم را معطر می سازد. می توان این عمل را با پودر خشک شده  آن نیز انجام داد. افرادیکه قصد فربه شدن دارند اگر این دارو را بجوشانند و آب صاف شده دارو را با مقداری شکر چند روز ناشتا میل کنند و همراه صبحانه نیز مقداری بادام شیرین بخورند چاق و فربه خواهند شد. مقدار خوراک از پودر این دارو ده گرم ولی اگر بصورت جوشانده مصرف شود تا بیست گرم می توان مصرف نمود.

انیسون (Pimpinell. anisum) گیاهی است از تیره جعفری علفی، دارای گلهای سفید رنگ. این گیاه اندازه اش تا یک متر می رسد. برگ های آن باریک متناوب با تقسیمات عمیق و خوشبو، دانه آن در غلافی لطیف و بلند است و دانه آن از دانه رازیانه کوچکتر و سبزتر مایل به سفیدی و کمی مایل به زرد می باشد. آنرا بادیان هندی و زیره رومی هم می گویند. در ذیل می توانید عکسها و تصاویری مربوط به این گیاه را نیز مشاهده فرمایید.طبیعت آن گرم و بهتر است دانه آنرا با پوست روی دانه مصرف نمایند چون خاصیت داروئی بیشتر در پوشش دانه است تا در خود دانه. دارویی است لطیف کننده پوست و نیکو کننده رنگ و رخسار و برطرف کننده نفخ دستگاه گوارش و سایز اعضاء بدن، مسکن دردها، دارای خاصیت تریاقیت، زیاد کننده بول، زیادکننده شیر مادران شیرده، معرق، بخور آن مسکن دردهای سرد مزاج. اگر دانه انیسون را در سرکه بخیسانند سپس خشک کرده و بو دهند و روزی چند بار ببویند زکام های سرد مزاج را بهبود می بخشد.

گیاهی است یکساله با ساقه های باریک و بلندی آن حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر است و بیشتر در غرب کشور ایران میروید. برگ های آن متناوب و نوک تیز بوده و گلهای آن دارای پنج گلبرگ است. گاهی مردم عوام به تخم کتان، بذرک می گویند که صحیح نیستدانه این گیاه مصرف درمانی دارد. مزاج آن گرم و خشک بوده و هضم غذا را سریع میکند. ضمناً مقوی قوای مغزی و اعصاب و قوای تناسلی و مدر عرق و زیادکننده شیر و باز کننده عادت ماهانه در زنان و تسکین دهنده بعضی از دردهای قفسه سینه و درد احشاء داخلی و درد مقعد بوده و در افرادیکه سخت بول می کند خروج بول را آسان می سازد. خوردن زیاد یا مداومت در خوردن آن سبب شدت حرارت بدن و گلو درد میشود و مقدار خوراک آن ده گرم و اگر هر روز تا مدتی بخورند روزی پنج گرم است. برای دهن بازکردن زخم هائی که سخت دهن باز می کنند پودر دانه آن را با تخم سفید و آرد جو و شیر گاو خمیر کرده بر بالای زخم بصورت لواشک می اندازند، دهان زخم را باز کرده و چرک آنرا خارج می سازد.
لازم به ذکر است که روی زخم هایی نظیر باد سرخ و زخم های گرم مزاج مشابه آن باید به مدت سه روز کافور و سرکه و داروهای خنک کننده ورادع مالیده شود چنانچه ورم کشیده نشد میتوان از لواشک فوق استفاده نمود.

آستراگالوس (Astragalus) که با نام های اسطراغالیس و گون نیز در برخی منابع ذکر می شود، گیاهی است خود رو و در دامنه کوه های ایران بوفور یافت می شود. دارای گل های زیباست و میوه آن شبیه میوه نخود می باشد. چنانچه این گیاه را پودر کرده و بر روی زخم های کهنه بپاشاند هم خاصیت ضدعفونی دارد و هم به سلول ها قدرت ترمیم می دهد تا بهبودی زخم تسهیل گردد.

از ساقه این گیاه پس از ایجاد شکاف شرابه ای خارج می شود که کتیرای گون نام دارد و این کتیرا مصرف صنعتی و درمانی فراوانی دارد از این کتیرا می توان خمیر دندان طبی تهیه نمود یا جهت نرم و لطیف کردن پوست بدن، به بدن ضماد نمود و در مرحم ها داخل کرد.
ضمنا موها را تقویت نموده و با داروهای خوراکی نیز جهت بهبود زخم های دستگاه گوارش مصرف می شود.

گیاه انجبار که نام لاتین آن Palyganum. Bistota است، حدود ۱۸۰ سانتیمتر طول دارد و معمولا بر آنچه نزدیک آن باشد می پیچد. شاخه های آن تقریبا قرمز رنگ و گل آن نیز قرمز است. ریزوم آن چوبی و سرخ رنگ است. اندام مورد استفاده گیاه ریزوم های آن است و ماده داروئی آن بیشتر در پوست ریزوم متمرکز است و نوشته اند که این گیاه بیشتر در کشور سوریه و اطراف شام میروید و بهترین نوع انجبار از شام آورده می شود. طبیعت آن سرد و خشک است.

خاصیت های گیاه انجبار

این دارو جهت قطع خونریزی از اعضاء بدن بخصوص افرادیکه از شش آنان خونریزی می شود مفید بوده و قاطع خون می باشد. ضمناً قاطع اسهال های مزمن و صفراوی است و چنانچه در نقطه ای از بدن مقداری گوشت بدن کنده شده باشد برای رویانیدن گوشت مقدار یک مثقال از آنرا میجوشانند و با مقداری قند یا شکر می خورند و مقداری نیز از آب جوشانیده گیاه در عضو میمالند، جهت رویانیدن گوشت بسیار مفید و مجرب است و می توان عرق این دارو را اخذ و از آن استفاده نمود. مقدار خوراک از عرق آن پنج گرم و از عصاره آن چهار گرم و از برگ آن اگر مصرف شد مقدار بیست گرم است از پودر ریشه آن ۵ گرم. به گزارش دکتر سلام، داروسازان قدیم پوست ریشه انجبار را میجوشانیده و عصاره حاصل را به حد غلظت در میاورده سپس آنرا بصورت حب هایی کرده و در زیر سرپوش شیشه ای و در آفتاب خشک میکرده اند و به نام حب انجار به بیماران می داده اند. این حب سرخ و یاقوتی رنگ است و مصرف درمانی فراوانی دارد

افسطین با نام ابسطین (artemisia absinthium) نیز نام برده می شود. نام فارسی آن مروه (Marveh)، گیاهی است از تیره کاسنی، در ارتفاعات میروید، علفی و پایا بوده و ارتفاع آن حدود چهل تا شصت سانتیمتر است و گلهای زرد زیبایی دارد. برگهای ان متناوب با بریدگی های باریک و عمیق و سطح برگ ها پوشیده از تارهای فراوان دارای گل های لوله ای و زبانه ای است.

خاصیت های داروئی گیاه افسطین (ابسطین)

گل ها و شاخه های جوان این گیاه مصرف دارویی دارد و در برگها و گلهای آن چند نوع ماده داروئی و اسانس موجود است که یکی از مشهورترین آن ها ماده تلخی است به نام افسطین. مزاج این گیاه گرم و خشک بوده و گیاهی است مقوی برای قلب، تب بر، مدربول، ضد کرم های لوله ای و بسیار انگل های دیگر، اشتها آور، قابض، اسهال های سرد مزاج، دافع صفرا، دافع اخلاط بلغمی، ضد عفونی کننده. شربت آن جهت معالجه تب های نوبه ای سرد مزاج مصرف میشود و مقدار خوراک این دارو دو مثقال از دم کرده آن است. یکی از داروهایی است که برای مداوای اقسام سرگیجه های سرد مزاج مفید است و اگر از آب جوشانده آن به دهان کسانی که سکته زده اند بریزید و خورده شود برای افراد سکته زده مفید است. به هر عضوی که بخواهند خون در آن بیشتر جریان پیدا کند مقداری عصاره افسطین یا از جوشانده آنرا در آن عضو ضماد مینمایند. خون را به عضو جذب می کند و در عضو جربان خون زیاد می شود. از این جهت است که وقتی لکه سفیدی در روی سیاهی چشم پیدا می شود آنرا بخور افسطین میدهند تا زایل گردد.

به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، هرگاه افسطین را در روغن بادام تلخ بجوشانند تا خوب حل شود سپس مقداری به روغن صاف شده آن زهره بز یا گاو اضافه کنند داروئی بسیار مفید برای چرک گوش خواهد شد و ریخت آن در گوش های چرک کرده چرک را بزودی خشک می نماید.

گیاه دارویی بسفایج (Polypodium vulgare) در نواحی معتدل و مرطوب زمین مثلاً در شمال ایران و در روی دیوارها و تخته سنگ ها میروید. ساقه آن در زیر خاک و بصورت ریزوم است و برگهای آن دارای بریدگی های زیادی است و فقط برگهای گیاه از خاک بیرون می باشند. ریزوم این گیاه دارای مواد داروئی و مقداری تانن و مقداری لعابی و یک ماده گلوکزیدی به نام پلی پودین می باشد از این جهت است که این گیاه را (Palypodium Vulgore) می نامند.

بسپایچ یا بسفایح از نهانزادان آوندی و از گروه سرخس ها می باشد و جزء گیاهانی است که جهت دفع انگل ها و شستشوی بعضی زخم ها بکار میرود و قدری سمی است. ساقط کننده جنین، مداوا کننده خفقان های سخت علاج، معالج عفونت های کلیه و مثانه و مجاری ادراری، چنانچه مقدار چهار گرم از پودر ریزم آنرا با دو سه عدد تخم مرغ نیم پز بخورند کوفتگی و گرفتگی اعضاء بدن را برطرف خواهد کرد. برای معالجه دردهای مفاصل و در دورکین بسیار مجرب است. افرادیکه ترشحات اشک چشم آنان زیادتر از حالت طبیعی می باشد برگ خشک شده آنرا با حنا مخلوط کرده و بر سر می گذارند. ترشحات زیادی را نقصان می دهد. پودر برگ بسفایج نیم برابر و حنا یک برابر منظور می شود. خوردن طبخ شده ریزم بسپایح و یک برابر انیسون جهت معالجه سرفه های آسمی و تنگی نفس مفید است و اگر آنرا با فلوس و ترنجبین بخورند برای بیماری صرع نافع خواهد بود. در مرض جذام روزی شش گرم از پودر آنرا با مقداری مغز فلوس مخلوط کرده و به مدت هفت روز آن را می خورند در بهبود جذام همراه داروهای اصلی بسیار موثر است و افرادیکه ناراحتی ریوی دارند بهتر است آن را با مقداری پرسیاوشان مصرف نمایند.

بسفایح یکی از اجزاء داروئی است که در معالجه بیماری صرع به تجربه رسیده است.

گیاه بلادن (Atropea – Belladana) که با نام شابیزک نیز در برخی از کتاب ها و منابع از آن یاد می شود گیاهی است به ارتفاع حدود ۱/۵ متر و دارای ریشه زخیم حنائی رنگ. ساقه آن استوانه ای و برگ های آن بیضوی و منفرد و نوک گلهای آن هم منفرد بوده و رنگ قهوه ای تیره مایل به بنفش دارند. میوه اش به اندازه میوه گیلاس بوده و آبدار است و دارای دانه های کوچک می باشد.

خاصیت های میوه و گیاه بلادن

در تمام اندام های این گیاه بخصوص در میوه دارای آلکالوئیدهای سمی نظیر آتروپین و هیوسیامین می باشد که از نظر مصرف درمانی و داروئی دارای اهمیت فراوان بوده و در زمان های قبل از پیدایش آنتی بیوتیک ها اطباء جهت معالجه بیماری های عفونی و همچنین بعضی از بیماری های سخت علاج از این گیاه استفاده می کرده اند. گیاهی است سمی و افراد عادی حق استفاده از آن را ندارند. زیر نظر پزشک می توان به عنوان داروی ضد تشنج و آرام کننده اعصاب و بازکننده نفس در بیماران مبتلا به آسم و معالجه سیاه سرفه های کهنه و دیر علاج و معالجه خواب ادراری از برگ های این گیاه استفاده نمود.

رزماری (اکلیل کوهی) گیاهی مناسب برای میانسالان است و درمان دردهای عضلانی و رماتیسمی مفید است.

وی گفت: اکلیل کوهی یک بوته همیشه سبز است و به دمای سرد حساس است. به دلیل داشتن ماده شیمیایی به نام کارنسیک اسید است و دارای مزه خاصی است. این ماده با دیگر فیتوکمیکال‌ها مانند لیکوپن گوجه فرنگی ترکیب می‌شود و سلول‌های سرطانی را می‌کشد.

از اکلیل کوهی به عنون چاشنی در غذاها استفاده می‌شود و اگر به خوبی خشک شود داخل شیشه‌های غیرقابل نفوذ به مدت طولانی نگهداری می‌شود.

روغن رزماری یک روغن محرک است که بوی نافذ و گرمی دارد و بر اعصاب مرکزی اثر مؤثری دارد و در سهولت ترشح و دفع صفرا مفید است. در بیماری‌های یرقان و نارسایی کبد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مصرف رزماری (اکلیل کوهی) برای برطرف کردن ضعف عمومی و خستگی مفرط برای افرادی که دوره نقاهت را می‌گذرانند.

مصرف موضعی این روغن می‌تواند، موجب بروز خارش و قرمزی شود و ماساژ دادن پوست سر با روغن رزماری از ریزش مو جلوگیری می‌کند و پوست سر را سالم نگه می‌دارد.

گیاه انزروت با نام های کحل و وکحل نیز در برخی منابع ذکر می شود. صمغ درختی است به ارتفاع دو متر. برگ آن شبیه است به برگ مورد و برگ درخت کندر در کشور ایران نیز این گیاه موجود است. بهترین نوع این صمغ آنست که سفید مایل به زرد و تازه باشد و زود شکن طعم آن تلخ و قدری مایل به شیرین، طبیعت آن گرم است. دارویی است ملین و از بین برنده نفخ دستگاه گوارش و سایر اعضاء بدن، مسهلی است که مواد زائد و بیماری زا را از عمق بدن جذب و دفع می نماید و چنانچه با هلیله زرد و سکجبین خورده شود مسهل صفرا خواهد بود و اگر آنرا در شیر دختر حل کرده و در چشم بچکانند غدد میبومیوس لبه پلک ها را تحریک کرده و چسبندگی پلک ها را برطرف می کند. هرگاه داخل پیازی را خالی کرده و مقداری انزروت در آن گذاشته و روی آتش گذارند تا بجوشد مایعی که از آن خارج می شود داروی خوبی است برای درد گوش و چون در گوش دردناک بچکانند داخل گوش را ضدعفونی کرده و درد آن را تسکین داده و بیماری اوتیت گوش را مداوا می نماید.

این صمغ جهت درد مفاصل و اخراج انگلهای دستگاه گوارش نیز مصرف می شود. و چون جنین را ساقط می گرداند برای زنان باردار خورن آن جایز نیست.
اطباء طب سنتی نوشته اند چنانچه افراد ضعیف الجثه پنج درم انزروت را (حدود ۱۶ گرم) با سه نخود حجرالبقر (اندرزا) و ۳۵ گرم پودر نارگیل مخلوط کرده و چهار قسمت کنند و چهار روز، هر روز بعد از خوردن دو سه عدد زرده تخم مرغ نیم پز میل نمایند سبب فربهی بسیار بدن خواهد شد.
زنان مصری انزروت را چند ساعت در آب هندوانه می خیسانند و برای فربه شدن خود میل می کنند.